میکروپالئونتولوژی ( ریزدیرینه شناسی)

میکروپالئونتولوژی شاخه ای از دیرینه شناسی است که در حقیقت از آثار و بقایای میکروسکوپی موجودات گذشته زمین از قبیل شکل، ساختمان صدف، محیط زیست و ارتباطات ژنتیکی و انتشار آنها در زمان و مکان های مختلف صحبت می کند.بدیهی است، مطالعه میکروفسیل ها نیاز به روش های مخصوص جهت نمونه برداری و جمع آوری آنان دارد. نسبت فراوانی آن ها در نمونه سنگ، همچنین چگونگی انتشار، نوع محیط زیستی، و اندازه صدف میکروفسیل ها ی تواند رخدادها و حوادث زمین شناسی را مشخص نماید.

اصل و منشا علم میکروپالئونتولوژی به زمانی برمی گردد که دانشمندان، دانش و اطلاعات کلی و محدودی نسبت به طبیعت داشته اند و آن هنگامی بود که محققین زبده قادر شدند در زمینه های مختلف تخصص پیدا کنند. مثلا یکی از بنیانگذاران میکروپالئونتولوژی چون آلیسددرینی (Allcide d ,Orbigny)(1802-1867) را می توان نام برد که در دیگر شاخه های علوم چون دیرینه شناسی و چینه شناسی نیز مشهور و برجسته بوده است.مطالعات این دانشمند در میکوپالئونتولوژی اغلب در تفسیر و تحلییل و طبقه بندی کلی و انتشار فرامینیفرها متمرکز شده بود.این مطالعات بعدا به وسیله زمین شناس مشهور و متخصص و دیرینه شناسانی چون رویس (A.E. Reuss) مطالعاتش بیشتر روی تقسیم بندی و تمایز بین فرامینیفرها، استراکودها و بسیاری از رده های فسیل ها و مسائل گوناگون زمین شناسی بود، ادامه یافت.

منبع: بخشی از کتاب میکروپالئونتولوژی کاربردی تالیف دکتر خسرو خسرو تهرانی