منشا حیات

نظر به اینکه اصولا عوامل محیطی بیوسفر (Biosphere)در لیتوسفر ، هیدروسفر و اتمسفر تاثیر دارد، ابتدا باید دانست محیط های فیزیکوشیمیایی در 3500 میلیون سال پیش چگونه بوده است . مطالعات انجام شده نشان میدهد که:

پس از سرد شدن زمین، گاز کربنیک به طور وسیعی روی سیلیکاتهای سطح کره زمین منتشر گردیده است و به محض اینکه درجه حرارت قشر زمین از 374 درجه پایین تر آمده است (درشرایط فشار 217 باری) تدریجا آبها تشکیل و ضخامت متوسطی از هیدروسفر روی کره به طور یکنواخت گسترده شده است .اگرچه در آن هنگام تمامی آبهای موجود امروزه در روی کره زمین در سطح کره ظاهر نشده بود،ولی به جهت وجود گازهایی نظیر CO2 ، فشار به حد کافی بوده و تقریبا تمامی گاز کربنیک آزاد در اتمسفر، در آبهای اقیانوس محلول بده است .بدین منوال اقیانوسهای اولیه تشکیل گریده و آبها سریعا نمک های مختلف،از جمله فسفات ها را در خود حل نموده اند، در حالی که گازهایی نظیر NH₃ ،CO2 و کربورهای فلزی نیز وجود داشته اند.به طور کلی درباهای اولیه گرم، شور، غذا دهنده(مغذی)و با PH کمی قلیایی مشخص بوده که هالدن (Halldane) آن را سوپ اولیه نام نهاده است .

شمه ای در مورد سن زمین

با اینکه چینی ها ، مصری ها .یونایان از بهترین ستاره شناسان بوده اند که درباره قدمت زمین مطالعه کرده اند،ولی به نظر نمی رسد که سن زمین را چندان صحیح تخمین زده باشند.هندیها اولین ملتی بوده اند که درباره سن زمین عدد به کار برده و خلقت زمین را به یک میلیارد سال قبل از میلاد مسیح نسبت داده اند.

از اواخر قرن هیجدهم دانشمندانی نظیر جیمز هوتون (James Huton )، ژان لویی (Jean Louis) و ژیرود _ سولر(Giraud - Soulaire ) متذکر شده اند که پدیده های زمین شناسی سالها طول کشیده اند.

مطالعات و یررسی های جدید و مدرن امروزی درباره سن مطلق زمین (میتنی بر روش های پتاسیم، ارسنیک، اورانیوم، سرب، روبیدیم، استرنسیوم، اورانیوم 235و 238) با استفاده از روش های طیف سنج توده ای (Mass Specterometer)سن قدیمی ترین سنگهای قشر زمین یعنی سنگهای گنیس ناحیه Amitsop و سنگهای غرب گروئلند را نزدیک به 3800 میلیون سال مشخص می نماید. به طور کلی سن زمین را 4600 میلیون سال می دانند چون اولا سن رادیومتری اورانیوم _ سرب و روبیدیوم _ استرانسیوم متئوریت از جمله متئوریت دره شیطان در آریزونا 4600 میلیون سال تعیین گردیده ، ثانیا قدیمی ترین سنگهای کره ماه پس از جدایش از زمین نیز همین سن را دارا هستند.

منشا زمین

در قرن هجدهم ، هنگامی که با یقین دانسته شد که زمین سیاره ای از منظومه شمسی است ، دو فرضیه در مورد تشکیل آن ارائه گردید:

اولین فرضیه ، طبق نظریه کانت (kant) و لاپلاس (Lapiance) مبتنی بر یگانگی منشا خورشید و سیارات بود.(فرضیه Moniste).

دومین فرضیه به عقیده بوفون (Buffon)که به نام فرضیه دو آلیست (Dualiste) معروف است منشا خورشید و سیارات را متفاوت می دانست . البته امروزه نظریه مونیست ها بیشتر مورد قبول است.

طبق فرضیه لاپلاس خورشید از تراکم یک توده گازی چرحشی نتیجه شده که 70% هیدروژن ، 29% هلیم ، و 1% عناصر دیگر تشکیل گردیده است.

کره ماه دارای پوسته ای است که اصولا از آنورتوزیت گابرو و بازالت ساخته شده و یطور کلی فاقد گرانیت ، سینیت ، گنیس و سنگهای رسوبی است . پوسته ماه مشابه پوسته زمین در 3500 میلیون سال پیش است.آنورتوزیت هایی که در کره ماه به فراوانی وجود دارند در کره زمین منحصرا در هسته و مراکز سپرهای پرکامبرین مشاهده می شوند.به طور کلی میتوان گفت که شروع تاریخ پوسته زمین تقریبا مصادف با اختتام تشکیل قشر کره ماه است.

سنگواره

سنگواره یا فُسیل که از لغت Fossilis از زبان لاتین  کلاسیک گرفته شده که به معنای واقعی کلمه «به دست آمده از حفاری» هست) به بازمانده‌های کانی‌شده جانوران و گیاهان یا بازمانده‌های دیگر مثلآ ردپا گفته می‌شود. فرایند سنگواره‌شدن فرایندی کم‌اتفاق است زیرا کانی های طبیعی معمولاً تجزیه شده و دوباره وارد چرحه مواد می‌گردند. برای اینکه یک سازواره (ارگانیسم)، سنگواره شود می‌بایست روی آن هرچه سریعتر با مواد رسوبی پوشیده شود. سنگواره‌ها و روند سنگوارگی انواع گوناگونی دارند. سنگواره‌ها معمولاً از خود مواد بازمانده از سازواره تشکیل شده‌اند، ولی هستند سنگواره‌هایی که تنها شامل اثر و رد یک سازواره مثلآ رد پای یک دایناسور یا خزنده می‌شوند. به اینگونه سنگواره‌ها، سنگواره‌های ردّی می‌گویند. دانش بررسی سنگواره‌ها دیرین شناسی نام دارد.

از مناسب‌ترین مکان‌ها برای تشکیل سنگوارها می‌توان به حاشیه دلتاها و پیرامون کوه‌های آتشفشانی قدیمی که خاکستر از آنها متصاعد می‌شود و دریاهای کم عمق و یخچال‌ها و باتلاق‌ها نام برد. بیشتر دانشمندان معتقدند که فسیل‌ها در دریاهای قدیمی قرار داشته‌اند و در بین مواد رسوبی قرار گرفته‌اند و در اثر فشار و گرمای زیاد، به این شکل درآمده‌اند.

از آثار سنگوارها برای اثبات نظریه‌های زمین‌ساخت ورقه‌ای و تکامل تدریجی استفاده شده‌است. در علم زمین‌شناسی مطالعه دانشگاهی فسیلها در دو مبحث گیاهی و جانوری است که هر کدام به دوبخش بزرگ‌سنگواره‌ها و ریزسنگواره‌ها تقسیم شده و براساس ان مطالعه می‌شود. فسیل یا سنگواره رامی توان از مهم‌ترین منابع اطلاعات دربارهٔ گذشتهٔ انسان‌ها است. دانشمندان می‌گویند نباید تمام فسیل‌های یک منطقه را جمع‌آوری کرد.

دیرینه شناسی

دیرین‌شناسی یا دیرینه‌شناسی شاخه‌ای از زمین‌شناسی است که به بررسی آثار و بقایای موجودات گذشته می‌پردازد و برپایه پیدایش و نابودی این آثار که سنگواره نامیده می‌شوند سن نسبی لایه‌های زمین را تعیین کرده همچنین محیط زیست موجودات دیرینه را مشخص می‌کند. دانش دیرین‌شناسی به شاخه‌های گوناگونی (گیاهی وجانوری) تقسیم می‌شود. فسیلها از دوره کامبرین دارای اهمیت می‌شوند ولی ظهور ناگهانی آثار موجودات در دوره کامبرین بیانگر ریشه دار بودن آنها در زمانهای پیش از این دوره می‌باشد. اما شواهد کمی در این رابطه وجود دارد که از جمله آنها می‌توان شبه باکتریهائی با سن ۳٫۸ میلیارد سال را نام برد.